مواعظ حکیمانه

 اولین کلام امام حسین (ع) در هنگام ورود به کربلا

♦ إنَّ هَذِهِ اَلدُّنْیَا قَدْ تَغَیَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلاَّ صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ اَلْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیْشٍ کَالْمَرْعَى اَلْوَبِیلِ أَ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ اَلْحَقَّ لاَ یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ اَلْبَاطِلَ لاَ یُتَنَاهَى عَنْهُ لِیَرْغَبَ اَلْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ اَللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لاَ أَرَى اَلْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً وَ لاَ اَلْحَیَاةَ مَعَ اَلظَّالِمِینَ إِلاَّ بَرَماً إِنَّ اَلنَّاسَ عَبِیدُ اَلدُّنْیَا وَ اَلدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ اَلدَّیَّانُونَ. (تحف العقول)
براستى که این سرا دگرگون گشته و تغییر قیافه داده و خوبیهایش رو به زوال است،و جز رطوبتى که بر ته کاسه نشیند،و جز یک زندگى پست و کم ارزشى مانند چراگاهى که جز گیاه زیانبخش و بیمارکننده در آن چیز دیگرى نمى روید از آن باقى نمانده است. آیا نمى بینید که به حقّ عمل نمى شود،و باطل را رها نمى سازند؟!در یک چنین وضعى باید مرد باایمان آرزوى مرگ کند و این وضع اسفناک مؤمن را عاشق شهادت و لقاى پروردگار مى سازد چرا که من مرگ را جز سعادت،و زندگى با ستمگران را جز ستوه فکر و رنجش دل ندانم،براستى که مردم گوش به فرمان و پیرو دنیایند،و عقیده و آئین چون لعابى بر سر زبان آنان مى باشد که تا زندگیشان روبراه است آن را مى چرخانند،و چون به گرفتارى آزموده شوند افراد دیندار کم شوند». (ترجمه جعفری)

دکتر اسدی گرمارودی
مدت زمان: ۲:۵۰
کد فایل: F9507122
کانال مواعظ حکیمانه: @Mavaez

دانلود فایل